Niedaleko Siemian, pośrodku iławskiego lasu, znajduje się urokliwa osada Solniki. Jej ciekawa historia, magia miejsca, rozbudza wyobraźnię wędrowców, którzy tu docierają. Trudno sobie wyobrazić, że to odludne miejsce przed dwoma wiekami tętniło życie.

Historia Solnik

Osada Solniki (Zollnick) rozwinęła się w połowie XVIII wieku na bazie wcześniejszej smolarni. Jej mieszkańcy zajmowali się głównie wyrębem lasu przeznaczonego na potrzeby wsi Siemiany. W bliżej nieznanych okolicznościach połać leśna o powierzchni 3000 mórg została zakupiona przez rodzinę Korn, której najbardziej znanym przedstawicielem był Christian Korn, założyciel huty szkła właśnie w Solnikach. Zakład ten powstał około roku 1850 i produkował głównie szkło apteczne na potrzeby Tylży, Elbląga i Królewca. Pod koniec lat sześćdziesiątych XIX wieku Christian Korn wszedł w spółkę z kupcami żydowskimi i za pożyczone od nich pieniądze kupił las w okolicach Nidzicy. Niestety, zbankrutował, jego huta przeszła w ręce wierzycieli, a on sam trafił do więzienia za długi. Zwolniono go w 1875 r.

Na terenie huty kupcy żydowscy założyli tartak, który eksploatowali do 1887 r., potem zaś majątek i las sprzedali Elardowi von Oldenburg, dziedzicowi pobliskiego Januszewa. Teren wsi Zollnick został wówczas zalesiony. W latach dwudziestych XX wieku Las Januszewski przeszedł pod zarząd państwa pruskiego. W tym samym czasie na ruinach dworu Christiana Korna zbudowano leśniczówkę, a w budynku dawnej szkoły zorganizowano schronisko młodzieżowe. Jednak w 1945 r. wszystkie zabudowania zostały spalone, prawdopodobnie przez żołnierzy radzieckich. Naprzeciwko ruin szkoły, po zakończeniu działań wojennych, zbudowano dom dla robotników leśnych, który do dnia dzisiejszego jest jedynym istniejącym budynkiem w Solnikach.